bloglarda çeşitli yazı dizileri yazılmakta. dedim 'ulan ben niye yazmıyorum' saçma sapan bir sürü korkum olduğunu farkettim. bakalım yazalım olucak mı?
akbil korkusu
arabam yok, e öğrenciyim hep taksi hep taksi olmaz. dolmuşları sevmiyorum. minibüse bişey bulamadım nese.
otobüs dediğimiz 'akbil kutulu ve muavin destekli çok oturgaçlı götürgeç' istanbulda çok kullanılan bi araç. bildiğin moda yani. insanlar binmek için birbirlerini falan eziyorlar. e dedim ben de biniyim bari. bunu için akbil dediğimiz olağanüstü buluşu kullanıyoruz. akbili olmayanlar şöföre bir miktar para verip onun akbilini ödünç alıp çok kısa bir süreliğine (tek basım) bunu kullanma şansını elde ediyorlar.
korkuma gelelim. otobüse her bindiğimde akbil basana kadar bildiğin stres yaşıyorum. ömrümden ömür gidiyo. 'acaba akbilde para var mı?' ile başlayıp 'aktarma geçicek mi lan, 4'ü 8 geçe bastım, 1 saat 54 dakka olsa ordan 8. 3 e böl 4832 ediyo' ile devam eden düşünceler beynimi yiyo.
akbili deliğine yakınlaştırıyorum. stres artıyo. dın dın dın . ya dododooot dododooot sesi gelirse. bi de öyle bir bağırıyor ki hayvan makine 'aaaaa bakııın parası yok bunuuuun' der gibi. eğer yeterli para varsa vücuda yerleşen mutluluk hissi ama yoksa. ya yoksa. acıların en büyüğü. keder ızdırap. pis bi durum.
3 yorum var. oy verme şeysi yok yorum için tıklat:
adaş ne esiyosun ulan 4 yıldır aylık kullanıyon ne parası ne aktarması
sussana olm hehe
bu konunun altında okuyucularımız.. da sever kısmında "1 yeni mesaj" ı görünce sevindim lan.. zannettim biri bana mesaj attı, ne güzel dedim bu blogda ortam var. ama malesef lapinliğimin kurbanı oldum:S
Yorum Gönder