Saçma Korkularım #3






2 körüklü metrobüste kapı açılmaması


  • yine istanbuldaki taşıt korkularımdan devam etmek istiyorum. sıradaki taşıtımız metrobüs. biliyorsunuz davos fatihi (!) 1. RTE, metrobüs denilen organizmayı ülkemize getirerek e5'leri yarıya indirip 'metrobüsleri yapalım gerisi elimden aşşa kasımpaşa' mantalitesinde davrandı. nese bize fena gelmedi metrobüs zincirlikuyudan biniyorum geçiyorum sıra gecesi köşesine arkada yata yata yolculuk. nese konumuz o değil. gelelim korkuma
  • şimdi metrobüste yolculuk iyi hoş güzel. ama her güzel şeyin olduğu gibi onun da bi sonu var. yani iniş kısmı. yeni metrobüsler geldi 2 körüklü 8 10 dene kapısı var. heh işte o anlarda arkadan bi öndeki kapıdan ineceğinizi bi düşünün. bastınız düğmeye. gayet rahatsınız. durağa geldik. lan! o da ne? kapı açılmıyo. tuşa ağır basınçla 12 kez falan daha basarsınız ama nafile. hibne şöför açmamaktadır kapıyı. ulan metrobüs dediğimiz olay 20 metrelik bişey ben seslensem sesim gidene kadar kaybolur gider. hayır kenan ışık'ta değilim ki 'kaptan' diye sesleniyim. zaten seslensem ne dicem. 'kaptan arka kapı' desem, en arkada değilim. 'kaptan sondan bi önceki kapıyı açar mısınız acabaağ' desem bi sonraki durağa gelmiş olucaz. 'kaptan 8. kapı' desem geçilecek dalganın haddi hesabı yok.
  • çok kötü durum, çok.

0 yorum var. oy verme şeysi yok yorum için tıklat:

wibiya widget